Babski Foch

Ciekawostka z sieci, niekoniecznie filmowa – wczoraj wystartował Foch.pl, mini-portal o strukturze blogowo-felietonowej, adresowany, jak podkreślają autorki, do „dziewczyn, bab i kobiet”. Czym się różni od miliona innych stron o podobnej tematyce? Przede wszystkim formą – wyrazistą, bezkompromisową, bardzo bezpośrednią. „Foch” jest dla babskich portali tym, czym „Dziewczyny” dla „Seksu w wielkim mieście”, a Masłowska dla polskiej literatury – najgorszym koszmarem, zdzierającym zeń grubą warstwę wyblakłej tapety. Nie bez kontrowersji.

W pierwszej chwili trudno „Focha” gdzieś konkretnie usytuować. Niekoniecznie jest to portal dla wojujących feministek, ale też z pewnością nie dla kobiet, które przez pół dnia biegają po galerii z kubkiem kawy. Pozostając na obrzeżach modnej pseudo-emancypacji i idealistycznych wyobrażeń o kobiecości forsowanych przez kolorowe pisemka, autorki „Focha” – a jest ich osiem, od scenarzystki komiksów, po dziennikarkę Polsatu – piszą o tych aspektach kobiecego życia, które na ogół nie trafiają na wokandę, lub trafiają w ugrzecznionej formie – masturbacji, macierzyństwie, grzesznych przyjemnościach.

Niekoniecznie w sposób odkrywczy. Bardziej niż o światopoglądowy armagedon chodzi tu o manifestację pewnego stylu życia. Stylu, z którym – co łatwo założyć – utożsamiać może się więcej kobiet, niż z tym, narzucanym im przez tzw. luksusowe magazyny. Poziom wpisów jest oczywiście bardzo różny, a pośród autorek równie łatwo znaleźć bratnią duszę, co zajadłego wroga, ale każda z nich otwarcie pisze o własnych słabościach, celebrując w ten sposób kobiecą (i w ogóle ludzką) niedoskonałość.

A jednocześnie „Foch” nie wypiera się „babskiego” potencjału, jakim jest podbudowany.

Nie brakuje tam typowej pogaduchy, a już podział na zagadnienia (Faceci, Ciuchy, Seks, Życie, Pop, Dzieci, Kosmetyczka) jasno mówi, że o stawianiu feministycznych barykad (przynajmniej w formie, w jakiej byłoby to spodziewane) nie ma mowy. Być może z tego właśnie powodu pojawiły się tam pierwsze krytyczne komentarze – że jest zbyt dosłownie, niemerytorycznie, nawet banalnie – potwierdzające niejako, że tego rodzaju publicystyka, wprawiająca w konfuzję, naturalistyczna, z powodzeniem uprawiana na zachodzie, u nas wciąż jeszcze wywołać może estetyczny szok.

Jest oczywiście za wcześnie, by wyrokować, w którą stronę portal zmierza, ale wydaje się, że jest to miejsce o  niebywałym potencjale. I tylko dwie rzeczy budzą pewne obawy: a) strona powstała pod skrzydłami Agory, która w przeszłości niejeden ambicjonalny, popkulturowy projekt powołała do życia, by potem bez pardonu wdeptać go w ziemię (Widelec, Gazeta Filmowa); b) autorek jest tam więcej niż Spice Girls – pozostaje nadzieja, że się nie pozabijają.